geri gelen mektup

bir rivayete göre bu mektubu atsız ata bir öğretmenine yazmıştır. öğretmeni de bu mektubu okumadan atsız'a geri vermiştir. bundan sebep de şiirin ismi geri gelen mektup olmuştur. sevileni daha güzel nasıl anlatabilir ki bir insan gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse; ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse; herşey silinip kayboluyorken nazarımdan, yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse...

herşey silinip kayboluyorken nazarımdan, yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse çok güzel çok.

modern versiyonu için: (bkz: görüldü yapıp cevap vermeyen kişi)

ruh adam kitabında selim pusat'ın güntülü'ye yazdığı şiirdir. önyargısız okunduğu takdirde her görüşten insanın beğenisini toplayabilecek bir şiir. her dizesinde aşkı bütün vücuda bir ışık gibi zerk ettirecek kadar etkileyicidir.

muazzam şiirdir, sözleri harikadır. osman öztumç da harika bestelemiştir. baş yapıttır.yanılmıyorsam ruh adamda geçiyordu.

sozumdu bu siir, borcumdu. odemedim, hep odemek istedim. "..vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin; sen öldürüyorken de vururken de güzelsin.." bu dizeler oylesine dogru ki, bu dizeler oylesine anlatilmis ki.. olum de senden olsun, en cok sevdigim senden, gozlerinden.

kusursuz bi şiir sırf atsız'ın siyasi görüşü sebebi ile hakettiği değeri alamamıştır

gözler ki birer parçasıdır sende ilahın, gözler ki senin en katı zulmün ve silahın, vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin; sen öldürüyorken de vururken de güzelsin!

osman öztunç türküsünü söyleyince bi başka olur

bana yollanan en güzel şiir..

ozan ünsal (bkz: dinmez ebedi özleyişin bestesidir bu)

hala gizleniyorken ruhuma kabil imkanı bulunsaydı bütün ömre mukabil sırretmete elden seni elden bir perde olurdum toprak gibi her çiğnediğin yerde olurdum

ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden? bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu? pervane olan kendini gizler mi hiç alevden? sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu. gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse; ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse; her şey silinip kayboluyorken nazarımdan, yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse... ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla, ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla! hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım; gözlerle günah işlemenin zevkini tattım. gözler ki birer parçasıdır sende ilahın, gözler ki senin en katı zulmün ve silahın, vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin; sen öldürüyorken de vururken de güzelsin! bir başka füsun fışkırıyor sanki yüzünden, bir yüz ki yapılmış dişi kaplanla hüzünden... hasret sana ey yirmi yılın taze baharı, vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı. dinmez! gönülün, tapmanın, aşkın sesidir bu! dinmez! ebedi özleyişin bestesidir bu! hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı, görmek seni ukbadan eğer mümkün olaydı. dünyayı boğup mahşere döndürse denizler, tek bendeki volkanları söndürse denizler! hala yaşıyor gizlenerek ruhuma 'kaabil' imkanı bulunsaydı bütün ömre mukabil sırretmeye elden seni bir perde olurdum. toprak gibi her çiğnediğin yerde olurdum. mehtaplı yüzün tanrı'yı kıskandırıyordur. en hisli şiirden de örülmez bu güzellik. yaklaşması güç, senden uzaklaşması zordur; kalbin işidir, gözle görülmez bu güzellik...

en sevdiğim mısraları vur şanlı silahınla, gönül mülkü düzelsin;   sen öldürüyorken de, vururken de güzelsin!

"vur şanlı silahınla, gönül mülkü düzelsin, sen öldürüyorken de, vururken de güzelsin!"

Ruh Adam'ı okursanız bu şiirin her mısrasını iliklerinizde hissedersiniz. Osman Öztunç yorumu

verdiğimiz kus yolu kaybedip geri getirmis

--- spoiler --- ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?  bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?  pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?  sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu. gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse;  ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;  her şey silinip kayboluyorken nazarımdan, yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse... ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla, ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla!  hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım;  gözlerle günah işlemenin zevkini tattım. gözler ki birer parçasıdır sende i̇lahın, gözler ki senin en katı zulmün ve silahın, vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin;  sen öldürüyorken de vururken de güzelsin . . . --- spoiler ---

"hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı, görmek seni ukbdan eğer mümkün olaydı" ukba : ahiret, baki olan alem çok sevdiğim bir şiirdir. osman öztunç'un bestesini ara ara açar dinlerim ama bu iki dize dönüp duruyor kaç gündür kafamın içinde.

her denk geldiğinde, aklıma geldiğinde açıp okuyorum. geçen gün farkettim de istemsizce ezberlemişim. bu başlıkta entrym olmamasına da aşırı şaşırdım hatta. hemen bunu yazam dedim :d müthiştir. (bkz: ruh adam) kitabında (bkz: selim pusat) ın güntülü’ye gönderdiği şiirdir.

"hüseyin nihal atsız öğretmen olarak atandığında gençliği fikir ve dava yolunda geçmiştir, bu yüzden hiçbir kadınla duygusal bağ kurmaya vakit ayıramamıştır. atandığı okulda ise meslektaşı bir kadın dikkatini çeker, yeşil gözleri vardır. atsız o zamana kadar hiçbir kadına ilgi duymamışken, gün geçtikçe bu kadına kendini kaptırır ve en sonunda kendiyle uzun mücadeleler sonucunda açılmaya karar verir. bir şiir yazar ve sevdiği hanımın dolabına koyar. sevdiği hanım ise zarfı bulduğunda nihal atsız’dan olduğunu anlayarak, zarfı açmadan, mektupta ne olduğunu merak etmeden, olduğu gibi nihal atsız’a geri verir. atsız sonraları çıkardığı şiir kitabında, bu şiire 'geri gelen mektup' ismini koyarak yayınlar. o yeşil gözlü hanım ise atsız ile mezara bir sır olarak gider." zaten bahaneye bakıyorken aklıma düştü yine tribe girdim. yanık kokusunun nereden geldiğini,sebebini merak eden olursa diye buraya bırakıyorum. --- spoiler --- " ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden? bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu? pervane olan kendini gizler mi hiç alevden? sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu" "hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı,  görmek seni ukbadan eğer mümkün olaydı."  --- spoiler --- ukba: öbür dünya,ahiret

atsız beğ'in yanlış hatırlamıyorsam ruh adam kitabında da kullandığı şiir'i. ruhunuza dokunacak olan şiirlerden.

ups kargo ile gönderildiği rivayet edilir..

kendi cebimde goturup kendi cebimde getirdigim mektuptur. kiz arkadasim ayrilmak istedi cok israr ettim ayrilmayalim diye. son bir sans ver diye. ayri sehirlerdeydik. yanina geleyim konusalim dedim zar zor ikna ettim. kalktim 20 saatlik yol gittim otobusle yine. gitmeden yuzune karsi konusamam diye mektul yazdim. olurda ayrilirsa ikna edemezsem cantasina birakacaktim okusun diye. tamamen masumane duygularim vardi icinde. zaten kotu bisey nasil dusunebilirimki, 8 senelik iliski. gittim yanina. mektup cebimde hazir. konustum dil doktum yalvardim yakardim ikna ettim. devam etme karari aldik. mektubu da hic cikarmadim kaldi cebimde. o gun ayrildim yanindan 20 saat tekrar geri dondum. geri dondukten 1 hafta sonra ayrildi benden. uc sene oldu saklarim hala mektubu. benim geri gelen mektubum da budur.

uff gece gece nerden geldin aklıma be sabaha kadar kendi kendime okuyacağım şimdi.. benim tanımım: ne zaman derse odaklansam bi kelimeden çıkıp aklıma düşüveren şiir. sadece kendisi düşse iyi bir de birini düşürüyor aklıma. e tabii doğal olarak ben de düşüyorum diplere doğru. bayaa diplere.

gülnur kaya da hoş söylemiş. Dinlemesi keyifli oluyor "Gözler ki birer parçasıdır sende ilahın, Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın"

şarkısının hatta şarkılarının hiç hoşuma gitmediği şiir. kimse duyguyu öyle veremiyor ki. ya da dillendirildikçe vuruculuğunu yitiriyor gibi. bilemiyorum..

Atandığı okulda daha kalbinin olduğunu bile hatırlamayan, tek derdi davası olan Nihal Atsız, kendisi gibi meslektaşı olan yeşil gözlü bir kadına tutulur, bir süre dayanmaya çalışsa da dayanamaz ve ardından ona açılmak için bir şiir yazıp kadının dolabına zarfı katar, kadın zarfı bulduğu zaman kimden geldiğini anlar ve gider Nihal Atsız’a zarfı geri verir. Sonraları çıkardığı Yolların Sonu şiir kitabında “Geri Gelen Mektup” adını verip kitaba dahil eder. Şiirin kendisi de hikayesi de çok güzeldir, iyi ki yazmıştır ve iyi ki bizlerle paylaşmıştır. Osman Öztunç’un seslendirdiği halini dinlemenizi tavsiye ederim.

Ruhun mu ateş yoksa o gözler mi alevden? Bilmem bu yanar dağ ne biçim korla tutuşur. Pervane olan kendini gizler mi alevden sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu.

"Gün senden ışık alsa da bir renge bürünse Ay secde edip cehrene yerlerde sürünse Her şey silinip kayboluyorken nazarinda Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse" "Gözler ki birer parçasıdır sende ilahın Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın"

Hüseyin Nihal Atsızın Ruh Adam kitabında geçen en güzel şiirlerinden birisidir... seslendirmesini de bırakıyorum şuraya; https://www.youtube.com/watch?v=KKZqiEHORb0

Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin

Eskiden yazarlar yazdıkları yazıların, sahipliğini kanıtlayabilmek adına, bir kopyasını postanedeki posta kutularına postalardı. Herhangi bir (ç)alıntı durumunda mahkemeye yazılarının kendilerine ait olduğunu da bu şekilde ispat ediyorlardı. Hatta eskiden PTT, 10 sene sonra size geri teslim edecek postalar kabul ediyordu. Çok hoş. Aynı uygulamayı bir kaç eklenti ile Gmail'de yapıyor. Alın bu bilgileri de ne yaparsanız yapın.

“Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden? Bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu? Pervane olan kendini gizler mi alevden; Sen istedin, ondan bu gönül zorla tutuştu... Gün senden ışık alsa da bir renge bürünse; Ay secde edip çehrene yerlerde sürünse; Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse... Ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla, Ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla! Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince Gönlümdeki azgın devi rüzgarlara attım; Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım. Gözler ki birer parçasıdır sende ilahın, Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın, Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin; Sen öldürüyorken de, vururken de güzelsin! Bir başka füsun fışkırıyor sanki yüzünden, Bir yüz ki yapılmış dişi kaplanla hüzünden... Hasret sana ey yirmi yılın taze baharı, Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı. Dinmez! gönlün, tapmanın, aşkın sesidir bu! Dinmez! ebedi özleyişin bestesidir bu! Hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı, Görmek seni ukbadan eğer mümkün olsaydı. Dünyayı boğup mahşere döndürse denizler, Tek bendeki volkanları söndürse denizler... Hala yaşıyor gizlenerek ruhuma "Kaabil"; İmkanı bulunsaydı, bütün ömre mukabil Sırretmeye elden seni bir perde olurdum. Toprak gibi her çiğnediğin yerde olurdum. Mehtaplı yüzün Tanrı'yı kıskandırıyordur. En hisli şiirden de örülmez bu güzellik. Yaklaşması güç, senden uzaklaşması zordur, Kalbin işidir, gözle görülmez bu güzellik...” Gece gece düştük yine...

yeni tanışmışız, gece saatlerce bu parçayı dinlemişimdir. ayrı bir yeri var bende kalp

Atsız beğ’in kaleme aldığı en güzel şiirlerden biridir. "Gözler ki birer parçasıdır sende ilahın, Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın"

Ruh adam kitabında her ne kadar Selim Pusat'ın Güntülü'ye yazdığı şiir olarak bilinse de Atsız' ın gönlünü kaptırdığı yeşil gözlü hanıma yazıp ona vermek için mektuba koyduğu, sonrasında mektubun hiç açılıp okunmadan geri gönderildiğinden mütevellit "Geri Gelen Mektup" adını alan kıymet-dâr bir şiir.

Whatsapp olaylarından sonra mektuplaşmaya başladınız sandım hahhsdfh

ünideyken erkek arkadaşıma yollamıştım nostalji olsun romantiklk olsun falan diye ,aradan zaman geçti her gün "mektubunu aldım, çok mutlu oldum" demesini bekliyorum demiyor. En son sordum almadın mı mektubumu diye, yoo mektup mu yolladın dedi. evet iş yerine yolladım dedim.neden buraya yolluyorsun ki dedi. ne yapsaydım geri zekalı güvercinin ayağına bağlayıp sana doğru havalandırsa mıydım , ahh çok aptalım çok

Bir daha hiçbir şiir aşkı bu kadar güzel anlatmayacaktır. Nihal Atsızın muhteşem sözleri, Osman Öztunç'un eşsiz yorumu ve ezgileriyle birleşince ortaya çıkan muhteşem eser. "Pervane olan kendini gizler mi alevden"

Dün gece yarı uykulu halde alakasız bir anda "Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse" dizesi dolandı dilime. Gece gece uyumamak için direnirken "ulan neredendi bu dizeler" diye beynimi epey zorluyorum ve hatta sanıyorum bu kısmını sayıklayarak uyudum. Tabi sabah uyanınca direkt aklıma geldi, bir de bilmem kaç zamandır dinlemediğim. Eskiden Osman Öztunç'tan dinlerdik -bana göre- aşkın en imkansız halini en güzel şekilde anlatan şiiri. Bu sefer Osman Öztunç haricinde başka birini keşfettim ve helal olsun dedim, sabahtan beridir kaç oldu saymadım. İlyas Öztürk - Geri Gelen Mektup --- spoiler --- Gözler ki birer parçasıdır sende ilahın, Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin Sen öldürüyorken de, vururken de güzelsin --- spoiler ---

yıllarca osman öztunç'tan dinledikten sonra son 1 yıldır gülnur kaya yorumunun üstüne görmedim, dinlemedim, tanımıyorum. bazı şiirler yorumlanmamalı, fakat bu sanki sırf müziğe dökülsün diye yazılmıştır.

Geri gelen mektup bir ayrı. ruh adam ın her satırı bir başka

istenmediği yerde duran yüzsüzün tekidir. atıyorum atıyorum geri geliyor. hoşt ulan. (bkz: bumerang mısın be yarag)

Gülnur Kaya versiyonunu dinlediğimde iliklerimin en dibinde hissettiğim Hüseyin Nihal Atsız şiiri. --- spoiler --- gün senden ışık alsa da bir renge bürünse; ay secde edip çehrene yerlerde sürünse --- spoiler ---

Muazzam bir şiir. Şiirin muazzamlığı nefesimi kesiyor. Her dinlediğimde farklı kısmını kafaya takıyorum.

Güzel söylememiş mi >

şiir şairle pek aram yoktur ancak bu şiir tam anlamıyla; kusursuz bi sanat eseri. atsız'ın içindeki yangının aleviyle yürekleri yakan eseri. her okuyuşumda hayret ediyorum 'nasıl bu kadar muazzam yazmış olabilir' diye. "gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse..." alla allaaaa şu sözlere bak beya, deli dehşet bi şey..